GÖNÜL TACİRİ

Orman ve dağ zorlu bir yolculuk yaptılar. Halil Bey adım adım takip ediyordu. Nurettin, Secat, sınıra geldi­ler. Sınırdan az ileride Havar Köyü vardı. Köyün biraz ilerisi yasak bölgeydi, her taraf mayınlarla doluydu, en tehlikeli yerlerden birisiydi. Secat, biz bu mayınlı bölge­yi geçemeyiz, en iyisi dağdan inelim, dağ yolundan devam edelim. Secat, ben bu yolu bilmiyorum, hangisi güvenliyse oradan gidelim, mayına basmak istemiyo­rum. Nurettin, sen merak etme, biraz yolu uzatacağız, ama güvenli bir şekilde sınırı geçeriz, inşallah başımız belaya girmez. Havar Köyüne girmeden tekrar dağ yo­luna girdiler, yürümeye başladılar. Halil Bey, bunlar niye yolu değiştirdiler ki? Neyse, Nurettin, bir bildiği var­dır. İki saatlik bir yürüyüşün ardından sınıra geldiler. Nu­rettin, Secat, elli metre sonra sınırı geçeceğiz, etrafı in­celediler. Nurettin, ortalıkta asker gözükmüyor, hadi Secat, gidelim, sınırı geçtiler. Aferin Nurettin, şimdi Gâvur Ali düşünsün. Geri döndü, geldiği yolu takip etti. İnşallah akşam olmadan eve varırım, Nurettin. Secat, iki saat sonra Alimantar Köyü'ne geldiler. Burada bir fay­tona binip, Halil Bey'in arkadaşı Kasım Bey'in çiftliğine gittiler. Nurettin bir kere gitmişti Kasım Bey'in çiftliğine. Nurettin, Secat, artık korkmana gerek yok, burada ra­hatız. Faytoncu bey, nereye gidelim diye sordu. Nuret­tin, Kasım Beyin çiftliğine gideceğiz, ama yolu tam bile­miyorum. Faytoncu, ben bilmiyorum, sizi götürürüm, siz merak etmeyin. Tamam, sağ ol faytoncu, diyerek atını sürmeye başladı. Yarım saatlik yolculuktan sonra faytoncu, 'Geldik efendim,' dedi. Nurettin, Secat, indi­ler