Matruşka

O yanındayken böyle bir derdi tasası olabilir miydi? Fonda hırıltılı bir nefes ve derin öksürükler arasında kulaklarına çarpan sevda çığlık­ları, sekerat halindeki bir hastanın ölmeden önce dinlediği kutsal me­tinler gibi tesir yapıyordu. İçi genişliyor, huzurla doluyordu. Vuslatın Tur’unda gözleri kamaşıyor, başı dönüyor, ayakları yerden kesiliyor­du. Umurunda değildi artık corona… O şimdi sevdanın miracında mü­tevekkil bir mümin gibi huzur içinde geziniyordu. İçinden geçenleri mavi gözler kitabından okumak için başını kal­dırmaya çalıştı. İnce boynu deforme olmuş bir yayı andırıyordu. Dü­zensiz hareketlerle salınıyor, bir karara varamıyordu. Öksürükten fırsat bulduğu bir an yüzünü yüzüne yaklaştirdı. O kadar derin ve duru bakıyordu ki… Kendi bulanık iç dünyasına karşı bu netlik imrenmeyle karışık kıskançlık duygularını harekete geçirmişti. Neden ben de böyle olamadım diye kendi kendini yargılamaya başladı. İçine düştü­ğü sara nöbetinden küçük burnu üzerinde gezinen ıslak dudakların ateşli dokunuşları çekip aldı. Kendine gelir gibi olmuştu. Bu sefer de şehvetin etkisi altina girmek üzereydi. O kadar yorgun ve yıpranmışti ki bu zorlu mücadeleyi kaldıracak durumda değildi. Taşımakta zorlan­dığı başı yeni bir öksürük tufanını gizlemek için göğsüne düştü. Mehmet minik kara gözlerini istiridye gibi sıkı sıkıya kapayan dan­tel işlemeli göz kapaklarına tutturulmuş kıvrımlı kirpiklerinde topla­nan gözyaşlarını polen toplayan bir arı hassasiyetiyle dilinin ucuyla topladıktan sonra bir ölüye ait olduğu hissi uyandıran başını göğsüne yasladı, omuzlarına doladığı kollarıyla bir anne şefkati, bir baba koru­yuculuğuyla kucakladı. Tam bir teslimiyetle kendisini sevdiğinin insa- tina terk eden Zeynep arada bir öksürmek için başını göğsünden aralı­yor, sakinleşince lanetlenmiş bir günahkâr pişmanlığıyla tekrar o huzur yastiğına gömülüyordu. İnstagram: mehmetyusuf1710